“Er is geen besparing op gezondheid en vrijheid”

Een paar weken geleden sprak ik in Memleket Tıpliği over het boek "Ik geloof noch in helden noch in heldendom", geschreven voor Selim Abi van TTB, Dr. Selim Ölçer. Deze week wil ik het hebben over het boek "Een leven gewijd aan TTB/Dr. Mahmut Ortakaya", geschreven voor een andere wijze arts van TTB, Mahmut Abi .

Het door Özkan Özdemir geschreven boek werd vorig jaar uitgegeven door Ayrıntı Publications' Recent History-serie.

Mahmut Abi werd in 1938 geboren in Urfa, Siverek. Na het afronden van de lagere en middelbare school in zijn geboorteplaats slaagde hij voor het gratis internaat en ging naar Antep, aangezien er in die tijd geen middelbare school in Siverek was. Na het afronden van de middelbare school begon hij in 1959 te studeren aan de medische faculteit van Ankara.

Na zijn afstuderen en zijn dienstplicht specialiseert hij zich in longziekten en tuberculose aan de medische faculteit van Ankara. Daarna vervult hij zijn militaire dienst en werkt hij twee jaar in het SSK Diyarbakır Ziekenhuis, waarna hij als freelance arts in Diyarbakır werkt.

∗∗∗

Hoewel hij een tijdje namens de SHP kandidaat voor het parlement was, was Mahmut Abi's enige organisatie in zijn leven de TTB. Hij was voorzitter van de Medische Kamer van Diyarbakır tussen 1990 en 1994, in de jaren waarin conflicten, onopgeloste moorden en mensenrechtenschendingen het hevigst waren. Van 1990 tot 2006 was hij zestien jaar lang lid van de Hoge Ereraad van de TTB.

Een anekdote uit die jaren, verteld door Dr. Eriş Bilaloğlu, is een les, niet alleen voor TTB maar voor alle georganiseerde structuren.

Eriş is pas maandenlang secretaris-generaal van de TTB. Hij slaapt en staat op bij de TTB om het werk bij te houden. Op een dag komt Mahmut Abi naar de TTB en ze drinken thee en koffie en kletsen. Hij vraagt: "Vertel eens, wat doen jullie als Centrale Raad?" Eriş zegt: "We hebben dit gedaan, we hebben dat gedaan, we zijn hier geweest, we zijn daar geweest," en hij somt de taken op, die weliswaar groot zijn in aantal, maar in stukjes verdeeld.

Mahmut Abi luistert met zijn gebruikelijke beleefdheid naar wat hij zegt. Dan zegt hij: "Natuurlijk, dat is geweldig, straatverkopers zijn ook belangrijk!"

Net zoals een straatverkoper zijn kraampje opzet waar hij een menigte ziet en van hot naar her rent, zo heeft Mahmut Abi op zijn eigen, vriendelijke manier gezegd: "Je rent goed, maar je hebt geen plan, geen geplande en geprogrammeerde strategie." Wat hij met de metafoor van de straatverkoper wil zeggen, is dat in organisatorisch werk energie op een systematische en integere manier moet stromen en dat er strategisch moet worden nagedacht.

∗∗∗

Mahmut Abi is een van de onmisbare sprekers op TTB-congressen en -bijeenkomsten. Wanneer hij het podium betreedt, luisteren zowel rechtse als linkse partijen aandachtig. Zelfs in de meest conflictueuze jaren doet hij een beroep op ieders geweten met wat hij zegt over de Koerdische kwestie, zonder te schreeuwen of te vermoeien.

Toen de toenmalige voorzitter van de Medische Kamer van Diyarbakır, dr. Mehmet Emin Uluğ, in 1999 onder de noodtoestand werd verbannen naar het district Tavşanlı in Kütahya, kwam het Algemeen Bestuur van de TTB in Diyarbakır bijeen. Een van de suggesties was om het besluit tot verbanning voor te leggen aan het EHRM . Mahmut Abi verzette zich hiertegen. Volgens hem was het niet juist om in Europa en het buitenland steun te zoeken tegen het onrecht dat hen werd aangedaan. Belangrijk was dat vertegenwoordigers van tientallen medische kamers uit heel Turkije naar Diyarbakır kwamen om zich tegen het aangedane onrecht te verzetten.

Ook tijdens een TTB-congres in die jaren stelden rechtse politici voor om het volkslied bij de opening te zingen, ook al stond het niet in het programma. Ze dachten dat links zich ertegen zou verzetten en het congres zo zou saboteren door te zeggen: "Het volkslied is op het TTB-congres verworpen." Toen de voorzitter van de raad van bestuur de motie in stemming probeerde te brengen, zoals gebruikelijk was, greep Mahmut Abi in. " Er kan niet over het volkslied worden gestemd," zei hij, "we zingen het allemaal samen!" Het enthousiasme van rechts werd de kop ingedrukt.

Vanaf het begin was hij ervan overtuigd dat de oplossing voor het Koerdische probleem in deze geografie, in deze landen, te vinden was.

∗∗∗

Hij aarzelt niet om te zeggen wat hij moet zeggen, in zijn eigen langzame toon en stijl, niet alleen tegenover artsen maar ook tegenover overheidsfunctionarissen.

De toenmalige gouverneur van de noodtoestand, Hayri Kozakçıoğlu, was ook aanwezig bij een bijeenkomst ter gelegenheid van de Dag van de Geneeskunde op 14 maart in Diyarbakır. Mahmut Abi opende de opening met de woorden: "De noodtoestand schaadt onze gezondheid." Vervolgens vervolgde hij: "Mijn volk wil kanker ." "Omdat kanker een moderne ziekte is. We willen geen tuberculose. Omdat tuberculose een achterhaalde ziekte is!"

Nadat hij zijn toespraak had beëindigd met de woorden: "Er is geen redding op gezondheid en vrijheid . Redden op gezondheid leidt tot de dood, redden op vrijheid leidt tot slavernij", verlieten Hayri Kozakçıoğlu en zijn medewerkers de zaal met een rood aangelopen en paars gezicht.

∗∗∗

Mahmut Abi werd vorige week 87. Moge hij nog vele gezonde jaren tegemoet gaan.